یاد استاد

بسم الله الرحمن الرحیم باب الاحکام (احکام ومحمولات قلب)گلچینی ازشرح تفصیلی باب الاحکام بقلم حضرت راز شیرازی=بدان بدرستیکه حضرت امام صادق ص در باب سلوک الی الله را در منهج قلبی قبلا بیان فرموده وقلب لطیفه ای است مجرّد ومخفی از حواس ظاهری از حواس ظاهری ودر تشخیص وفهم صحّت وسُقم آن وتقلّب (یعنی تغییرقلب یا مقلب القلوب والابصار)آن در مراتب ترقّی وتنزّل، احتیاج است سالک را به دستورالعملی که میزان تمیز وتشخیص حالات قلب شود وبه واسطۀ آن حکم کند بر ترقّی وتنزّل خویش،لهذا حضرت امام ص در این باب علامات از برای این مطلب معیّن فرموده، وچون این علامات باعث احکام بر احوالات قلب است این باب مسمی شده است به باب الاحکام. وامام ص میفرماید اِعراب قلوب بر چهار نوع است،رفع وفتح وخفض و وقف. وحضرت امام ص اطلاق فرموده در احوالات قلب انسانی . بدانید که قلب کلمه الهیه است {یعنی خلق الهیه است)که مرکب است از حروف عالیات است زیرا مَجلای انوار عقول وارواح وتجلیات الهیه است،کلمه ایست الهی ،بدانید رفع قلب حاصل نمیشود مگر بذکرالهی.وبدانید فتح قلب بمعنی باز شدن باب دل است بعالم رحمت پروردگار واین حاصل نمیشود مگر برضای حقتعالی جلّت عظمتها.وخفض قلب بمعنی سر بزیر.منکوس بودن اوست از اقبال وتوجه بحقتعالی واین حاصل نمیشود مگر بسبب اشتغال بغیر خداوند ، وقف بمعنی سکون است در طریق سلوک الی الله واین نیست مگر بسبب غفلت از ذک یاد استاد ...

بنام خدا هرآن کو غافل از حق یک زمان است        در آن دم کافر است اما نهان است اگر آن     غافلی    پیوسته      بودی        در   اسلام    بر وی  بسته بودیهمچنان که عوام را برگناهانشان عقوبت کنند خواص رابرغفلت هایشان از حق عقوبت کنند از این رو اگر خواهیکه در زمره اهل کمال باشی ،بهر حال از آمیزش با دل غافلان بپرهیز      از کشکول عطار نیشابوری+ نوشته شده در  شنبه نهم دی ۱۳۹۶ساعت 17:16&nbsp توسط سیماهاشمزاده   |  یاد استاد ...

باب سوم باب الرعایه معنی اصل فرمان امام صادق ص فرمود حضرت امام صادق علیه السلام =کسیکه رعایت کند قلبش را از غفلت ،ونفسش را از شهوت ، وعقلش را از جهل پس به تحقیق داخل شده است در دیوان اهل تنبّه وآگاهی. پس کسیکه رعایت کند علمش را از هوی ،ودینش را از بدعت، ومالش را از حرام پس او از جملۀ صالحین است ؛فرمود جدّم رسول خداوند ص :طلب علم فریضه و واجب است بر هر مسلم ومسلمه (مرد وزن). واین علم اَنفُس (1)است. پس واجب است آنکه بوده باشد نَفسِ مومن –به هر حال- درشکر یا عذر؛ به معنی آنکه اگر قبول بشود پس فضل است واگر مردود شود پس عدل است . ومطالعه نماید حرکات را در طاعات به توفیق خدای تعالی، ومطالعه کند (2)سکون از معاصی را به حفظ خداوند . وآنجه قائم است به آن این اعمال ، افتقار(3) بسوی حقتعالی است واضطرار بسوی اوست وخشوع وفروتنی ،کلید این دو بازگشت بسوی حقتعالی است با کوتاه کردن آرزو ، بسبب دائم داشتن یاد موت ودیدن ایستادن را در پیش روی حضرت جبّار؛ بسبب آنکه در این عمل راحت است از حبس ، ونجات است از دشمن ، وسلامت است از نفس وخلوص است در طاعت بواسطۀ توفیق الهی. واَصل این اعمال آنست که بگرداند عمر خودرا در روزِ واحد؛ فرمود جدم حضرت رسول الله ص :دنیا یک ساعت است پس بگردان آن ساعت را درطاعت پروردگار. وباب این عمل ، کُلّش لازم داشتن خلوت است به دوام تفکّر . وسبب خلوت قناعت است وترک زیادتی از معاش ، وس یاد استاد ...